Rimpelingen - het geheim van een hofhouding
Het paleis is ons huis.
Het dak boven onze ziel.
De poort tot ons geluk.
De hoge plafonds zijn ons firmament.
De trekkracht van de tocht door de gangen onze wind.
De grote met zacht en wollig tapijt beklede trap onze duinen,
waarover we hebben gehoord
maar die we nog nooit konden bezoeken…
RIMPELINGEN, het geheim van een hofhouding is een uniek project van theatergroep CabBizar-Bosproject in het kader van Koninklijke Veluwe. Theatermakers Marjolein Bierens en Monique van Hinte maken samen met zes blinde en slechtziende spelers een locatie voorstelling voor een geblinddoekt publiek. Aansluitend wordt een ‘vorstelijke’ maaltijd geserveerd.
Première in Paleis Het Loo daarna diverse Gelderse kastelen en theater de Dialoog.
Verhalen van bedienden zijn zelden opgetekend. Toch hebben ze veel te vertellen. En dat geldt zeker voor deze bedienden. Ontstoken van zicht, maar niet van hun overige zintuigen, verbleven zij generaties lang in de nabijheid van de koninklijke familie. Maar de tijden zijn veranderd. Het paleis is nu een museum. Terwijl zij vasthouden aan oude routines en etiquette en nog één keer het diner verzorgen, wordt het publiek meegenomen in hun verhalen en ontboezemingen. En in het grote dilemma: weggaan of blijven. Zintuigen (geluid, geur en tast) nemen in deze bijzondere voorstelling een belangrijke plaats in. Als na afloop de blinddoeken af gaan, volgt een speciaal door de chef van de locatie bereide koninklijke maaltijd. Deze is afhankelijk van het seizoen en verschilt per locatie.
wees welkom bij deze unieke voorstelling met vorstelijke maaltijd
Monique van Hinte - theatermaker en initiatiefnemer
“Ik voel me altijd aangetrokken door wat zich niet in het middelpunt bevindt en men vaak over het hoofd ziet. Je vindt daar niet-gehoorde verhalen die ons iets nieuws kunnen vertellen over wie wij zijn. Ik werk graag met bijzondere mensen die mij een nieuw perspectief geven. Dat maakt nieuwsgierig en inspireert mij.”
Marjolein Bierens - theatermaker en schrijver
“Ik ben er mee begonnen de spelers te interviewen om een beeld te hebben hoe hun eigen dagen eruit zagen en wat zij zich voor konden stellen bij hun rol. Welke namen gaven ze zichzelf, welke gedachten en verlangens koesterden ze. Er ontstond al snel een enorme rijkdom aan materiaal. Het maakte het schrijven van ‘Rimpelingen’ tot een krachtige en kwetsbare maar ook geestige en invoelende reis over de kwetsbaarheid van de mens en de hunkering naar de ander.’
